کد مطلب:109365 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

حکمت 126












[صفحه 355]

حكمه المتجر ای نكوهش كننده دنیا فریفته شده به نیرنگ آن فریب خورده به باطلهای آن آیا فریفته می شوی به دنیا پس از آن نكوهش می كنی آن را آیا تو آن را گناهكار می دانی یا او تو را گناهكار می داند چه وقت حیران كرد تو را یا چه وقت فریب داد تو را آیا به جاهای خاك افتادن پدران تو از پوسیدگی یا به خوابگاههای مادرانت در زیر خاك چه بسیار پرستاری كردی به دستهای خود و چه بسیار بیمارداری كردی به دستهای خود طلب می كردی بر آنان بهبودی و می خواستی برای آنان از طبیبان دواء را روزی داروی تو به حال آنان بهبودی نداشت و سود نمی داد بر آنان گریه تو سود نداد به یكی آنان ترسیدن تو و نرسیدی درباره آن بخواست خود و دفع نكردی از او به توانائی خود و مجسم نمود برای تو به آن دنیا نفس تو را و به هلاك شدن او هلاك شدن تو را به حقیقت دنیا سرای راستی است برای كسی كه تصدیق كرد او را و سرای ایمنی است برای كسی كه فهم كرد از آن و سرای بی نیازی است برای كسی كه توشه برداشت از آن و سرای پندست برای كسی كه پند گیرد به آن سجده گاه دوستان خداست و نمازگاه ملائكه خداست و جای فرودآمدن وحی خداست و محل تجارت دوستان خداست كسب كردند در آن رحمت را و

سود بردند در آن بهشت را و كیست نكوهش می كند آن را درحالیكه اعلان كرده جدائی خود را و ندا كرد به جدا شدن خود خبر فانی شدن خود و اهلش را داد و مجسم كرد برای آنان به گرفتاری خود گرفتاری (آخرت را) و آرزومند ساخت آنها را به شادی خود به شادی (آخرت) شبانگاه كرد به سلامتی و بامداد كرد به مصیبت برای راغب گردانیدن و ترسانیدن و بر خوف انداختن و بر گذر داشتن و نكوهش كرد آن را مردانی بامداد و پشیمانی و ستایش كرد آن را دیگران روز قیامت یادآوری كرد آنها را دنیا پس به یاد آوردند و خبر داد آنها را پس تصدیق كردند و پند داد آنها را و پند گرفتند


صفحه 355.